Kitap Kokusu..

Kitap kokusu yazdım konu başlığına. Çünkü kitap kokan satırlar olacak içinde.

"Yaşamıyorum ama hayattayım, öyle güçlü ki isteğim,ölmemekten ölüyorum."

Paranoya- Tuba Arık

"Yeni bir yaşama ihtiyacım vardı. Buradan çok ama çok uzaklara gitmeliydim. Belki mesafe hepimiz için iyi gelirdi."
Paranoya- Tuba Arık

İstediğim birazcık huzurdu, sessizlikti. Çok mu şey istiyordum?
Tuba Arık
Paranoya

Zemyna' Alıntı:

Kitap kokusu yazdım konu başlığına. Çünkü kitap kokan satırlar olacak içinde.

"Yaşamıyorum ama hayattayım, öyle güçlü ki isteğim,ölmemekten ölüyorum."

Paranoya- Tuba Arık

Genişletmek için tıkla ...

Söz Augustinus'a ait olup kitapta tıpkı Augustinus'un dediği gibi denilerek alıntı yapılmıştır. Bu detayı atlamayayım.

Ne var ki, biz hiçbirimiz okula gitmedik ama evrene dair bilmediğimiz çok az şey var, önemli olan saçma diplomalar, değersiz kağıt parçaları değil akıldır, istektir meraktır.
Tuba Arık
Paranoya
,

“Evrendeki her şeyin bir amacı vardır. Uyumsuz hiç kimse, tuhaf hiçbir şey yoktur, rastlantılar yoktur. Sadece anlamadığımız şeyler vardır.”
Paranoya- Tuba Arık

Tanrı, hayalleri insanlar anlık da olsa mutlu olsunlar diye bahşetmişti.
Paranoya- Tuba Arık

İçimde konuşan ayrı bir varlık vardı sanki.
Paranoya- Tuba Arık

Hiçbir şey olmayan bir şey, Hiçbir şey olmayan bir şeye âşık olmuş. Hiç var olmamış, hiç var olmamışın yolunu kesmiştir. Hepsi hayal, ya gerçek?
Paranoya- Tuba Arık

Tanrılardan korkmaya gerek yok.
Ölümden korkmaya gerek yok.
Mutluluğa ulaşılabilir.
Acıya katlanılabilir.

Paranoya- Tuba Arık

"Ölüm bir bitiş değil, aksine başlangıç. Çünkü hayat bu kadar çirkinse ölümün güzel olması gerekir. Aksi halde Tanrı'nın adaletinden şüphe ederim."

Paranoya
,
Tuba Arık

Her şey zehirdir,hiçbir şey yoktur ki zehirli niteliği olmasın. Bir şeyi zehirli yapan sadece onun dozudur.
Tuba Arık
Paranoya
,

Nefret ve sevgi aynı anda çarpıyordu kalbimde, ikisi de çok güçlüydü ve ben o gücün altında durmadan eziliyordum.

Paranoya- Tuba Arık

“Sen hiç olmayan bir acıyı çekiyorsun Fegel. Acı Çektiğini sanıyorsun. Aşkın ne demek olduğunu inan bana bilmiyorsun. Hiçbir zaman da bilmedin. Ama bir gün gelecek öğreneceksin. Öğrendiğinde ise artık çok geç olacak. Kaybettiğin zamana lanet okuyup geriye dönmek isteyeceksin. İsteyeceksin ki kaybettiklerini göreceksin. Ama şimdi, Tanrı bile sana bu gerçeği gösteremez. Cehennemi yaşamaya devam et.”

Paranoya- Tuba Arık

“Hatırlıyor musun Fegel. On yaşlarmdaydın. Mutfak tezgâhınızdaki saksıda fesleğeniniz vardı. Annen çok severdi o fesleğeni.”
Dolan gözlerim bir bombanın patlaması gibi patladı ve gözyaşlarını bir varilden dökülürcesine yanaklarımdan aktı. Nasıl hatırlamazdım.
“Herkes severdi o fesleğeni. Ukala ablaların, baban bile gider gelir okşardı. Komşuların, akrabaların, herkes... Ama sen fiske atardın Fegel.”
Gözyaşlarımla birlikte bir kıkırtı fırladı dudaklarımın arasmdan. Zamanlamam çok yanlıştı.
“Neden mi? Dayanamazdın o fesleğenin çok sevilmesine. Ablaların sana eziyet ederken, bir canavarken bile o bitkiyi sevebilirken, sen tahammül edemezdin. El ayak çekildiğinde gelir o fesleğenin başma bir fiske atar, adeta öfkeden kudururdun.”
Bu cümlelerin ardından gelecek tokat etkisini korkuyla beklerken Giovanni son vuruşuna hazırdı.
“Sonra ne mi oldu o fesleğene Fegel? Gayet iyi hatırlıyorsun değil mi?”
Başımı salladım gözyaşları eşliğinde. Kalbimin acısı kolumunkini bastırdı.
“Öldürdün o fesleğeni. Köküne kadar kuruttun.” Yağmur hızlandı. Gök gürültüsü bir küfür gibi kükredi başımın üzerinde. Giovanni’ye destek verdi.
“Bizim de bir fesleğenimiz var Fegel. Sen onun kim olduğunu çok iyi biliyorsun. Ve şimdi aynı şeyi ona da yapıyorsun. Bu sefer gizli saklı da değil. Hepimizin gözleri önünde. Fesleğenimizi kurutuyorsun.”
Arkamda bir karaltı belirdi. Gelen bu acıklı hikâyedeki fesleğendi.
“Eve dönelim.” dedi sakince. “Yağmur hızlandı.
Hasta olacaksın.”
Başımı salladım gözyaşlarını eşliğinde.
“Gidelim Petra.” dedim. “Eve götür beni.”
Giovanni başını çevirdi. Sonumuzu yazmış, eksik kalan boşluğu fazlasıyla tamamlamıştı.

Paranoya- Tuba Arık

Gözlerimden akan yaşlara inat bir Plath şiirinde duraklıyorum:
Dibi biliyorum, diyor.
En kalın köklerimle onu yokluyorum.
Siz ondan korkarsınız, ben korkmuyorum.
Daha önce de dibe vurdum.

Melankoli- Tuba Arık

Tanrım, dünyanın çivisi çıkmış sanki. Hepsi de seni buluyor Feg.”

Melankoli- Tuba Arık

Gece boyu herkesin neşeli suratına bakıp kendi yüzüme tükürmek istedim. Mutlu olamadım. Olamazdım.
Melankoli- Tuba Arık

Tahammül edemeyeceğim bir acının içindeydim. Uyuyor, uyanıyor, kabullenmediğim bu hayata devam ediyordum. Kafka'nın kepaze yaşamına.6
6 Franz Kafka’ya ait: ‘Uyudum, uyandım, uyudum, uyandım; kepaze bir yaşam.’ sözüne atıf.

Melankoli- Tuba Arık

Şehvetine sığınan bir adam sevgiden bahsedemez bana, bir kadına dokunmanın erdemini kavrayamamışsa aşktan, sadakatten, bağlılıktan bahsedemez. Sahip olduğu bir kadını hele ki incitebiliyor, bir başka kadına gitmekte kendini erkek olduğu için yeterli görebiliyorsa kimdir o Fegel? Söylesene, kimdir?” Petra kalbinin kusursuzluğuyla ders veriyordu bana. Bu dersi hak etmiştim. Bakışlarımı kaçırmadan onu izledim.
“Bir erkeği erkek yapan koynuna aldığı kadınların sayısı değildir Fegel. Bir erkeği erkek yapan koynuna aldığı kadını sınırsız, sonu olmayan, ezeli ve ebedi, Tanrısal bir bağlılıkla koruması, onun sadece bedenini değil, ruhunu da kendine katıp bir daha asla başka bir kapıyı çalmamasıdır.”

Melankoli- Tuba Arık