Yara koparmak

İçimde, her yarım kalmış aşk için ukteler kalıyor. Acaba olur muydu diye..

Olmazdı. Bunu kendime anlatamıyorum. O yüzden bu yarım kalmışlıklar ilk gün ki gibi acı verebiliyor.


Hani yarayı sürekli oynar kabuğunu kaldırır kanatırsın ya ..sonra hep acır.

Sonra iyileşmeye yakın daha çok sızlar.

Sonra kısır döngü sen yine kanatırsın kendini.

İnsan vücudunun yüzde bilmem kaçıncı sudan oluşur ya..

Benim hüzünden işte.

Hüzün benim doğamda var, mizacıma yapışmış..

Kanattığım her yara hüzün bağlıyor. Yara kabuğu gibi korumak istiyor.

Ama ben koparıp izin vermiyorum.

İşin kötü kısmı, bunu hem içimden hem de dışımdan yapıyorum...