Faresel şeyler

Hayal kuramıyorum ben. Kendimin hayal kuran versiyonunu yitirdim. İnsanlar ne güzel hâlâ hayal kurabiliyor.
Ben hedefler koyuyorum kendime.

Hani fare bir düzenek içinde deli gibi koşar ya,
bir yere de varamaz. Onun gibiyim.

Hatta Skinner deneyindeki fare gibi, yiyecek gelsin diye dokunduğumda elektrik çarptı diye denemekten vazgeçmişim.

Gerçekten mutlu olma trenini kaçırmışım.
O sınırlı mutluluklar yazılı tabelanın altından geçtiğinden beri toparlanamamışım.

Bir yanım var, sürekli her şeyi şakaya vuruyor.
Ama bir yanım var ki, kan ağlamaya devam ediyor.

Duygularım ölüyor ve engel olamıyorum.

Böyle böyle kalbim taşa dönecek.
Ama ben çoğunluğun mutlu bildiği, başarılı olabilmiş (çok geç de olsa), ideal anne, ideal eş olacağım.
Ama dönüp kendi içime baktığımda içimdeki o boşluktan atacağım kendimi.

Kendimi kendi içimde öldüreceğim.